Ik had het al helemaal gepland: begin maart op vakantie naar Madeira, daar mooie foto’s maken en er een blog over schrijven, dan eind maart de fotografie beurzen Professional Imaging en PiXperience, weer een onderwerp voor een blog en dan natuurlijk mooie lente foto’s maken en tonen.
En toen brak de corona-crisis uit…
We zijn nog wel op vakantie geweest, misschien waren we wel één van de laatsten die dat probleemloos konden doen dit jaar. Mooie foto’s hebben we ook wel gemaakt, maar die staan nog onverwerkt op de computer. Er gebeurt nu zoveel dat we er nog niet aan toegekomen zijn. Vlak voor de vakantie heb ik namelijk weer een opdracht aangenomen in de IT. Ik merkte dat ik het toch wel miste en heel eerlijk gezegd brengt het gewoon geld in het laatje. Gelukkig was alles goed geregeld en heb ik een laptop thuis, want een week na de vakantie was het advies (of eigenlijk de opdracht): thuiswerken! En ik ben heel blij dat dat goed gaat. Ik had al een goede thuiswerkplek, René en ik waren het laatste half jaar toch al gewend continue dicht bij elkaar te werken en het netwerk houdt het allemaal nog prima. Voorlopig gaat dat dus allemaal goed.
Waar ik wel een beetje mee worstel is: ga ik nu naar buiten om foto’s te maken? Want je zou het haast vergeten, maar het is deze week gewoon lente geworden! De tulpen komen voorzichtig uit hun knop, de bomen beginnen blad te krijgen en de vogels krijgen zin in zingen. Een heerlijke tijd om eropuit te trekken! Toch doe ik dat maar niet. Het advies is binnen blijven en daar hou ik me aan. Niets is zo belangrijk als het virus onder controle krijgen, zeker niet het maken van foto’s. Er staan er tenslotte nog genoeg (onbewerkt) op mijn computer…
Ik ben wel blij met ons tuintje, niet zo groot (we wonen in de binnenstad), maar ik kan lekker in het zonnetje zitten en wat in de aarde rommelen. En dat zonder risico te lopen binnen de 1,5 meter van iemand te komen. (Oké, als de buren tegelijkertijd ook in hun tuin zitten, moeten we misschien iets afspreken, maar dat is nog niet voorgekomen.) Als de lente een beetje doorzet, zijn er in de achtertuin ook best mooie foto’s te maken. Voor macro’s heb je tenslotte weinig ruimte nodig.
Over een tijdje, als alles weer gewoon is, denken we waarschijnlijk “o ja, corona, dat was begin 2020 toch?” En dan weten we al bijna niet meer hoe het was. Maar nu we er midden in zitten, lijkt het of het altijd zo geweest is. Op tv zie je shows die eerder opgenomen zijn en dan is het gewoon vreemd om te zien dat mensen zo dicht bij elkaar staan. En ze geven elkaar een hand! Binnen 3 weken is dat zo bizar veranderd. Ik ben ook wel trots op ons Nederland, want ja, er zijn natuurlijk sukkels die toiletpapier hamsteren, er zijn idioten die toch nog samen sporten en er zijn zelfs schurken die het virus gebruiken om oudere mensen op te lichten (daar moet een speciaal plekje in de hel voor komen), maar toch, over het algemeen is het stil op straat. Mensen proberen netjes afstand te houden en houden meer rekening met elkaar dan ik ooit voor mogelijk gehouden had. We maken er met z’n allen iets van en dan komen we er vast wel door!
Over stil op straat gesproken: valt het jullie ook op hoe stil het geworden is? Vooral ’s nachts als ik even wakker wordt, vind ik het erg opvallend. Normaal hoor je altijd wel ergens een auto, een trein, iemand die iets roept (zoals gezegd: binnenstad) of een vliegtuig in de verte. Maar nu is het écht stil. En de lucht is zo mooi blauw: geen enkele vliegtuigstreep! Misschien gaan we dat wel missen, straks als het weer voorbij is.
Laten we afspreken dat we proberen de goede dingen (meer thuiswerken, minder files, meer waardering voor de zorgmedewerkers) uit deze periode vast te houden. Dan wordt de wereld er misschien nog een beetje mooier van ook.
Geniet van de lente!
